• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکم افترا به انبیا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



خداوند متعال در قرآن کریم در آیات متعددی افتراها و دروغهایی که به پیامبران الهی نسبت می‌دادند را بیان فرموده، و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) رامأمور میکند که آنها و آنچه را که ظالمانه و به دروغ می‌گویند به خودشان واگذارد.



هرگونه افترا و نسبت ناروا به انبیا و پیامبران الهی، حرام می‌باشد: «ما کان لبشر ان یؤتیه الله الکتـب والحکم والنبوة ثم یقول للناس کونوا عبادا لی من دون الله ولـکن کونوا ربـنیین بما کنتم تعلمون الکتـب وبما کنتم تدرسون• ولا یامرکم ان تتخذوا الملـئکة والنبیین اربابـا ایامرکم بالکفر بعد اذ انتم مسلمون؛ برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانی و حکم و نبوت به او دهد سپس او به مردم بگوید: غیر از خدا، مرا پرستش کنید! بلکه (سزاوار مقام او، این است که بگوید: ) مردمی الهی باشید، آن گونه که کتاب خدا را می‌آموختید و درس می‌خواندید! (و غیر از خدا را پرستش نکنید! ) • و نه اینکه به شما دستور دهد که فرشتگان و پیامبران را، پروردگار خود انتخاب کنید. آیا شما را، پس از آنکه مسلمان شدید، به کفر دعوت می‌کند؟!»
«وکذلک جعلنا لکل نبی عدوا شیـطین الانس والجن یوحی بعضهم الی بعض زخرف القول غرورا ولو شاء ربک ما فعلوه فذرهم وما یفترون؛اینچنین در برابر هر پیامبری دشمنی از شیاطین انس و جن قرار دادیم که سخنان فریبنده و بیاساس (برای اغفال مردم) به طور سری (و درگوشی) به یکدیگر می‌گفتند و اگر پروردگار تو می‌خواست چنین نمی‌کردند (و اجبارا می‌توانست جلو آنها را بگیرد ولی اجبار سودی ندارد) بنابراین آنها و تهمت هایشان را به حال خود واگذار!»
«کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون؛ اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه!»

۱.۱ - افترا به اسباط

خداوند متعال سخن کسانی را که می‌گفتند اسباط (علیه‌السّلام) نصرانی و یهودی بودند را افترا می‌داند: ‌«ام تقولون ان ابرهیم واسمـعیل واسحـق ویعقوب والاسباط کانوا هودا اونصـری قل ءانتم اعلم‌ام الله ومن اظـلم ممن کتم شهـدة عنده من الله وما الله بغـفل عما تعملون؛ یا می‌گوئید ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط یهودی یا نصرانی بودند بگو شما بهتر میدانید یا خدا؟ (و با اینکه می‌دانید آنها یهودی و نصرانی نبودند چرا حقیقت را کتمان می‌کنید) و چه کسی ستمگرتر از آن کس است که گواهی و شهادت الهی را که نزد او است کتمان کند و خدا از اعمال شما غافل نیست.»
کلمه اسباط جمع سبط (نواده) است، و در بنی اسرائیل معنای قبیله در بنی اسرائیل را میدهد، و سبط مانند قبیله به معنای جماعتی است که در یک پدر مشترک باشند، و همه به او منتهی گردند، و سبطهای بنی اسرائیل دوازده تیره و امت بودند، که هر تیره از آنان به یکی از دوازده فرزند یعقوب منتهی میشدند و از هر یک از آن دوازده فرزند، امتی پدید آمده بود.

۱.۲ - افترا به اسحاق

افترا به اسحاق (علیه‌السّلام) مبنی بر نصرانی و یهودی بودن آن حضرت، حرام است: ‌«ام تقولون ان ابرهیم واسمـعیل واسحـق ویعقوب والاسباط کانوا هودا اونصـری قل ءانتم اعلم‌ام الله ومن اظـلم ممن کتم شهـدة عنده من الله وما الله بغـفل عما تعملون؛ یا می‌گوئید ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط یهودی یا نصرانی بودند بگو شما بهتر میدانید یا خدا؟ (و با اینکه می‌دانید آنها یهودی و نصرانی نبودند چرا حقیقت را کتمان می‌کنید) و چه کسی ستمگرتر از آن کس است که گواهی و شهادت الهی را که نزد او است کتمان کند و خدا از اعمال شما غافل نیست.»

۱.۳ - افترا به اسماعیل

افترا به اسماعیل (علیه‌السّلام) مبنی بر نصرانی و یهودی بودن آن حضرت، حرام است: ‌«ام تقولون ان ابرهیم واسمـعیل واسحـق ویعقوب والاسباط کانوا هودا اونصـری قل ءانتم اعلم‌ام الله ومن اظـلم ممن کتم شهـدة عنده من الله وما الله بغـفل عما تعملون؛یا می‌گوئید ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط یهودی یا نصرانی بودند بگو شما بهتر میدانید یا خدا؟ (و با اینکه می‌دانید آنها یهودی و نصرانی نبودند چرا حقیقت را کتمان می‌کنید) و چه کسی ستمگرتر از آن کس است که گواهی و شهادت الهی را که نزد او است کتمان کند و خدا از اعمال شما غافل نیست.»

۱.۴ - افترا به یعقوب

افترا بستن و تهمت زدن به یعقوب (علیه السلام) در قرآن کریم نکوهش شده است: ‌«ام تقولون ان ابرهیم واسمـعیل واسحـق ویعقوب والاسباط کانوا هودا اونصـری قل ءانتم اعلم‌ام الله ومن اظـلم ممن کتم شهـدة عنده من الله وما الله بغـفل عما تعملون؛یا می‌گوئید ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط یهودی یا نصرانی بودند بگو شما بهتر میدانید یا خدا؟ (و با اینکه می‌دانید آنها یهودی و نصرانی نبودند چرا حقیقت را کتمان می‌کنید) و چه کسی ستمگرتر از آن کس است که گواهی و شهادت الهی را که نزد او است کتمان کند و خدا از اعمال شما غافل نیست.»


۱. آل عمران/سوره۳، آیه۷۹.    
۲. آل عمران/سوره۳، آیه۸۰.    
۳. انعام/سوره۶، آیه۱۱۲.    
۴. ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۳۷۹.    
۶. طباطبائی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۵۷۸.    
۷. بقره/سوره۲، آیه۱۴۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۴۷۵.    
۹. طباطبائی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۷۳.    
۱۰. طباطبائی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۷۱.    
۱۱. بقره/سوره۲، آیه۱۴۰.    
۱۲. بقره/سوره۲، آیه۱۴۰.    
۱۳. بقره/سوره۲، آیه۱۴۰.    



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم افترا».    
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم افترا».    
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم افترا».    
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم افترا».    
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم افترا».    



جعبه ابزار