فقها و قرآن پژوهان درباره جواز ترجمه قرآن کریم اختلاف نظر دارند. به طور کلی می‌توان گفت: ۱. ترجمه تفسیری قرآن و به عبارتی بیان مفاهیم و معارف قرآن به زبانی غیر از زبان عربی ، مورد پذیرش همگان است. ۲. به عقیده بعضی از فقهای اهل سنت مانند ابوحنیفه «ترجمه حرفی» (همان ترجمه به اصطلاح امروزی) جایز است و حتی آثار فقهی همچون جواز قرائت آن به جای قرائتحمد در نماز و غیره بر آن مترتب می‌شود؛ اما اکثریت قاطع دانشمندان اهل سنتترجمه قرآن را جایز نمی‌دانند، تا چه رسد به جواز قرائت آن به جای سوره حمد در نماز. فقهای شیعه بر جواز ترجمه قرآن اتفاق دارند ولی معتقدند لازم است هنگام قرائت در نماز ، حمد و سوره به زبان عربی خوانده شود، و ترجمه آن کافی نیست.
