حیای محمد (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شخصیتی با
شرم و با حیا بود، حیای ایشان مانع از اخراج میهمانان از خانه‌اش، بود.
پیامبر (صلی الله علیه وآله)، شخصیتی با
شرم و
حیا بود.
«... ان ذلکم کان یؤذی النبی فیستحی منکم..؛
ای کسانی که
ایمان آورده‌اید! در خانه‌های پیامبر داخل نشوید مگر به شما برای صرف
غذا اجازه داده شود، در حالی که (قبل از موعد نیایید و) در انتظار وقت غذا ننشینید اما هنگامی که دعوت شدید داخل شوید و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید، و (بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید این عمل، پیامبر را ناراحت می‌نماید، ولی از شما شرم می‌کند (و چیزی نمی‌گوید) اما
خداوند از (بیان)
حق شرم ندارد! و هنگامی که چیزی از وسایل زندگی را (بعنوان عاریت) از آنان (همسران پیامبر) می‌خواهید از پشت پرده بخواهید این کار برای پاکی دلهای شما و آنها بهتر است! و شما حق ندارید
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) را آزار دهید، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود درآورید که این کار نزد خدا بزرگ است.»
سومین حکم می‌فرماید: پس از صرف غذا مجلس انس و گفتگو در خانه پیامبر (و هیچ میزبان دیگری) تشکیل ندهید. (و لا مستانسین لحدیث).
البته ممکن است میزبان خواهان چنین مجلس انسی باشد در این صورت مستثناست، سخن از جایی است که تنها
دعوت به صرف غذا شده، نه تشکیل مجلس انس، در چنین جایی باید پس از صرف غذا مجلس را ترک گفت، به خصوص اینکه
خانه خانه‌ای همچون
بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باشد که کانون انجام بزرگترین رسالتهای الهی است و باید امور مزاحم، وقت او را اشغال نکند.
سپس علت این حکم را چنین بیان می‌کند: این کار پیامبر را
آزار می‌داد، اما او از شما شرم می‌کرد، ولی خداوند از بیان حق شرم نمی‌کند و ابا ندارد. (ان ذلکم کان یؤذی النبی فیستحیی منکم و الله لا یستحیی من الحق).
البته پیامبر خدا نیز از بیان حق در مواردی که جنبه شخصی و خصوصی نداشت هیچ ابا نمی‌کرد ولی بیان حق اشخاص از ناحیه خودشان زیبا نیست اما از ناحیه کسان دیگر جالب و زیباست، و مورد
آیه نیز از این قبیل است، اصول اخلاقی ایجاب می‌کرد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به
دفاع از خود نپردازد، بلکه خداوند به دفاع از او پردازد.
حیای پیامبر (صلی الله علیه وآله)، مانع از اخراج میهمانان از خانه خویش، بود.
«یـایها الذین ءامنوا لا تدخلوا بیوت النبی الا ان یؤذن لکم الی طعام غیر نـظرین انـه ولـکن اذا دعیتم فادخلوا فاذا طعمتم فانتشروا... ان ذلکم کان یؤذی النبی فیستحی منکم..؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در خانه‌های پیامبر داخل نشوید مگر به شما برای صرف غذا اجازه داده شود، در حالی که (قبل از موعد نیایید و) در انتظار وقت غذا ننشینید اما هنگامی که دعوت شدید داخل شوید و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید، و (بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید این عمل، پیامبر را ناراحت می‌نماید، ولی از شما شرم می‌کند (و چیزی نمی‌گوید) اما خداوند از (بیان) حق شرم ندارد! و هنگامی که چیزی از وسایل زندگی را (بعنوان عاریت) از آنان (همسران پیامبر) می‌خواهید از پشت پرده بخواهید این کار برای پاکی دلهای شما و آنها بهتر است! و شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود درآورید که این کار نزد خدا بزرگ است.»
"ان ذلکم کان یؤذی النبی فیستحیی منکم- این عمل شما همیشه باعث
اذیت پیغمبر است، و او شرم می‌کند از شما که بگوید بیرون شوید" این جمله
نهی قبلی را که می‌فرمود: در منزل وی زیاد ننشینید، تعلیل می‌کند، و می‌فرماید علتش این است که این عمل شما مایه اذیت پیغمبر است و او از شما شرم دارد، که تقاضا کند بیرون شوید، "و الله لا یستحیی من الحق- و
خدا از بیان حق شرم نمی‌کند" و حق در اینجا همان خاطر نشان ساختن، و اعلام این معنا است، که پیغمبر از طرز رفتار شما ناراحت می‌شود، و نیز حق عبارت است از همان
ادب لایقی که قبلا به مردم یاد داد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حیای محمد».
