خبأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَبَأَ (به فتح خاء و فتح باء و فتح همزه) از
واژگان نهج البلاغه و به معنی پوشاندن و مستور كردن است. اگر به عنوان اسم بیاید به معنى پوشيده و مستور گرديده، است. از اين ماده هفت مورد در
نهج البلاغه ذکر شده است.
خَبَأَ به معنی پوشاندن و مستور كردن است. «خباء الشى‌ء خبئا: ستره» اگر به عنوان اسم بیاید به معنى پوشيده و مستور گرديده، است.
آن حضرت فرمايد:
«مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْء: طُوبَى لَهُ، إِلاَّ وَقَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سَوْء» «مردم به هيچ چيز به‌به نگفته‌اند مگر آن‌كه روزگار روز بدى را براى آن مخفى كرده است.»
(شرح‌های حکمت:
)
و نيز فرموده:
«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ» (انسان زير زبان خود پنهان است.)
(شرح‌های حکمت:
) «مخبوء» بر وزن مفعول به معنى پوشيده است و چون سخن گويد شخصيتش آشكار مى‌شود.
در جاى ديگرى فرموده:
«تَكَلَّمُوا تُعْرَفُوا، فَإِنَّ الْمَرْءَ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ» (سخن بگوييد تا شناخته شويد، چرا‌كه انسان در زير زبان خود پنهان است.)
(شرح‌های حکمت:
)
از اين ماده هفت مورد در نهج البلاغه ذکر شده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله«خبأ»، ج۱، ص۳۲۲.
