• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خطف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




خَطْف (به فتح خاء و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای ربودن است. از مشتقات آن اِخْتطاف (به کسر الف و سکون خاء) به سرعت اخذ كردن است. خَطْفه (به فتح خاء و سکون طاء) نیز مصدر به معنى ربودن می‌یاشد.



خَطْف به معنای ربودن است. راغب می‌گويد: خطف و اختطاف به سرعت اخذ كردن است. در اقرب آمده «خَطِفَهُ‌ خَطْفاً: استلبه بسرعة».


(يَكادُ الْبَرْقُ‌ يَخْطَفُ‌ أَبْصارَهُمْ ...) «نزديک است برق چشم‌هايشان را بربايد.»
چون برق زدن به سرعت انجام می‌گيرد لذا «يَخْطَفُ» آمده است؛ گویی برق، چشم را مى‌ربايد.
(وَ قالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدى‌ مَعَكَ‌ نُتَخَطَّفْ‌ مِنْ أَرْضِنا ...) «گفتند: اگر از هدايت پيروى بكنيم از شهر خويش ربوده می‌شويم ديگران با قتل و غارت و اسارت ما را از بين می‌برند.»
(أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً وَ يُتَخَطَّفُ‌ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ‌) عادت عرب قتل و غارت و دزدى بود ولى اهل مكّه به احترام كعبه از اين گرفتاری‌ها در امان بودند. غارتگران اطراف حرم را غارت می‌كردند ولى به حرم جسارت روا نداشتند، آيه شريفه در مقام تذكّر اين موهبت می‌گويد: «آيا ندانستند كه ما حرم را محلّ امن قرار داديم و مردم از اطراف اهل مكّه به وسيله غارتگران ربوده می‌شوند با اين حال آيا اين‌ها به باطل و بتان ايمان آورده و به نعمت خدا كفر می‌ورزند؟!»
(إِلَّا مَنْ‌ خَطِفَ‌ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ‌) «مگر آن كس كه بربايد ربودن معهود پس شهاب نافذى از پى او شود.»
«خطفه» مصدر است به معنى ربودن. بيضاوى می‌گويد: چون مراد از خطفه استراق سمع از ملائكه است لذا با الف و لام آمده است.
بهتر است بگویيم تاء «خطفه» براى قلّت و الف و لام آن براى عهد است يعنى بربايد ربودن مختصر از ملاء اعلى را ... .


۱. قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۶۳.    
۲. طريحی نجفی، فخرالدين، مجمع البحرين، ت حسینی، ج۵، ص۴۷.    
۳. قزوینی رازی،احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۱۹۶.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۲۸۶.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد في فصح العربيه و الشوارد، ج۲، ص۷۴.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۲۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۱، ص۵۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۸۸-۸۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۱، ص۱۲۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۸۷.    
۱۱. قصص/سوره۲۸، آیه۵۷.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۱۶، ص۶۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدیاقر موسوی، ج۱۶، ص۸۵-۸۶.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۷، ص۴۴۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۱۷-۲۱۸.    
۱۶. عنكبوت/سوره۲۹، آیه۶۷.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۱۶، ص۱۵۰-۱۵۱.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۲۶-۲۲۷.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۸، ص۴۱.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۹۱-۹۲.    
۲۱. صافات/سوره۳۷، آیه۱۰.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۱۷، ص۱۲۴-۱۲۵.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۸۵-۱۸۸.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۸، ص۲۹۷.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۵۷.    
۲۶. بيضاوی، عبدالله بن عمر، تفسير بيضاوی (انوار التنزيل واسرار التاويل)، ج۵، ص۶.    



قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خطف»، ج۲، ص۲۶۳-۲۶۴.    






جعبه ابزار