خلف بن محمد واسطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خلف بن محمد واسطی (م
۴۰۱ هـ.ق) از محدثان و علمای قرن چهارم و اوایل قرن پنجم (هجری قمری) بود.
او اصالتاً اهل
واسط بود و در همانجا حدیث را نزد عبداللّه بن محمد بن عثمان مزنی فرا گرفت.
برای فراگیری حدیث به شهرهای مختلف سفر کرد و از علما حدیث آموخت.
مدتی در
بغداد به تدریس پرداخت، اما در اواخر عمر به تجارت روی آورد.
از آثار او کتاب
اطراف الصحیحین است.
وی در سال ۴۰۱ (هجری قمری) در بغداد درگذشت.
ابومحمد خلف بن محمد بن علی حافظ واسطی اهل واسط بود.
برای کسب دانش بیشتر به شهرهای بغداد،
گرگان،
اصفهان،
نیشابور،
مرو،
هرات،
مصر و
شام سفر کرد.
سپس به
عراق مراجعت کرد و در بغداد ساکن گردید.
او در عصر خود مردی فاضل، ادیب، حافظ و راوی حدیث و مدرس به شمار میآمد.
وی مدت کوتاهی به تدریس و نقل حدیث پرداخت.
ابومحمد در واسط از
عبداللّه بن محمد بن عثمان مُزنی حدیث شنید.
در سفرهای علمی که داشت از بزرگانی چون
ابوالفتح بن ابی الفوارس،
احمد بن جعفر قطیعی و دیگران حدیث آموخت.
حافظ شاگردان و راویانی داشت که از آن میان میتوان به افرادی همچون؛ حاکم ابوعبداللّه حافظ،
ابوالحسن علی بن محمد حنّائی دمشقی و شماری دیگر، از شاگردان وی بودند.
ابن محمد در اواخر عمرش تدریس و مطالعه علمی را کنار گذارد
و ساکن محله رَمْلَة در بغداد گردید
و در آنجا به تجارت اشتغال ورزید.
خلف بن محمد کتاب
اطراف الصحیحین بخاری و مسلم را نگاشته است.
واسطی سرانجام در سال ۴۰۱ (هجری قمری) در ناحیه رمله بغداد از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «خلف بن محمد واسطی»، ج۳، ص۱۵۲.