كسى كه به قصد خودكشى جراحت ى بر خود وارد و پس از آن، وصیت كرده است، بنابر مشهور، وصیت وى در مال ش صحيح نيست؛ بر خلاف وصیت قبل از اقدام به خودكشى كه صحیح است.
شخصى كه از سوى ديگرى در آتش يا چاه ى افكنده شده و او با توان بيرون آمدن از آن، به عمد بيرون نيامده تا مرده است، اقدامش مصداق خودكشى و خون ش هدر است و قصاص و دیه‌اى بر عهدۀ افكننده نخواهد بود. البته جانی به مقدار جنایت ى كه هنگام افكندن تا اوّلين وقت ممكن براى رهايى، بر او وارد كرده ضامن است.
