دفع
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دفع به معنی منع از
وجود شیء دارای مقتضی است.
دفع، در مقابل رفع بوده و هر دو در جایی
استعمال می شود که
مقتضی وجود شیء فراهم باشد، به گونه ای که اگر
رفع و یا دفع نمی بود، آن شیء در ظرف مناسب خود (
عالم عین یا
عالم اعتبار ) موجود می شد، اما دفع غالباً در جایی استعمال می شود که مقتضی وجود شیء
تحقق دارد، ولی شیء هنوز موجود نشده است. دفع در این حالت از تأثیر مقتضی برای ایجاد شیء مانع می گردد؛ ولی رفع در جایی استعمال می شود که شیئی وجود یافته و مقتضی
استمرار وجود نیز در آن هست، ولی رفع، از استمرار وجود آن مانع می گردد.
نائینی، محمد حسین، فوائدالاصول، ج ۲، ص ۳۳۶-۳۳۷
عراقی، ضیاء الدین، منهاج الاصول، ج ۴، ص ۳۸
مغنیه، محمد جواد، علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، ص ۲۶۰
نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج ۲، ص ۱۷۰
انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائدالاصول، ج ۱، ص ۳۲۲
مشکینی، علی، تحریرالمعالم، ص ۷۱
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج ۱۱، ص ۴۳-۵۰
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
