• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دهش (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: دهش (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))


دَهَش (به فتح دال و هاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای تحيّر يا رفتن عقل است. از این لفظ فقط یک مورد در نهج‌ البلاغه آمده است.


دَهَش:
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۹۸.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرين ت-الحسینی، ج۴، ص۱۳۸.    
(بر وزن شرف) به معنای تحيّر، يا رفتن عقل است.

حضرت علی (علیه‌السلام) خطاب به محمد بن حنفيه فرموده: «يَا بُنَيَّ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنْه فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدَّينِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ دَاعِيَةٌ لِلْمَقْت!»
[۳] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    
[۴] عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۹، حکمت ۳۱۹.    
[۵] صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۳۱، حکمت ۳۱۹.    
(فقر سبب نقصان دين است كه انسان را وادار به خيانت و حرام مى‌كند عقل را از كار مى‌اندازد و سبب عداوت مى‌گردد.)
[۶] مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۸۱۷، حکمت ۳۱۹.    
[۷] بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.    
(شرح‌های حکمت:
[۸] بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.    
[۹] مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، ج۱۴، ص۵۸۷.    
[۱۰] هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۰۶.    
[۱۱] ابن ابی‌الحديد، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۲۷.    
)

این کلمه فقط یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.
[۱۲] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۹۸.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرين ت-الحسینی، ج۴، ص۱۳۸.    
۳. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    
۴. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۹، حکمت ۳۱۹.    
۵. ↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۳۱، حکمت ۳۱۹.    
۶. ↑ مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۸۱۷، حکمت ۳۱۹.    
۷. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.    
۸. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.    
۹. ↑ مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، ج۱۴، ص۵۸۷.    
۱۰. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۰۶.    
۱۱. ↑ ابن ابی‌الحديد، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۲۷.    
۱۲. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۳، حکمت ۳۱۰.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دهش»، ج۱، ص۳۹۸.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 310 نهج البلاغه
جعبه ابزار