• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دیث (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: ديث (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))


دَیَّث (به فتح دال و باء) از واژگان نهج البلاغه به معنای ذليل كردن است. از این لفظ فقط یک مورد در نهج‌ البلاغه آمده است.


دَیَّث:
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۰۶.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرين، ت-الحسینی، ج۲، ص۲۵۳.    
به معنای ذليل كردن است. گويند: «دَيَّثَهُ‌: ذلَّلهُ‌»
[۳] شرتونی، سعید، أقرب الموارد في فصح العربية و الشوارد، ج۲، ص۲۵۷.    


حضرت علی (علیه‌السلام) درباره جهاد فرموده: «فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلبَسَهُ اللهُ ثَوْبَ الذُّلِّ... وَ دُيِّثَ بِالصَّغارِ وَ القَماءَةِ»
[۴] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷، خطبه ۲۷.    
[۵] عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۶۳، خطبه ۲۷.    
[۶] صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۶۹، خطبه ۲۷.    
«يعنى هر كه جهاد را از روى بى‌اعتنائى ترک كند، خداوند لباس ذلّت را بر او مى‌پوشاند و ذليل مى‌شود با خوارى و حقارت.»
[۷] مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۷۵، خطبه ۲۷.    
[۸] بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۶۸.    
(شرح‌های خطبه:
[۹] بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۶.    
[۱۰] مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، ج۱۴، ص۸۸.    
[۱۱] هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۹۵.    
[۱۲] ابن ابی‌الحديد، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷.    
) قمأة (بر وزن رحمة) ذلت و حقارت است.

این کلمه فقط یک بار در نهج‌ البلاغه آمده است.
[۱۳] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷، خطبه ۲۷.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۰۶.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرين، ت-الحسینی، ج۲، ص۲۵۳.    
۳. ↑ شرتونی، سعید، أقرب الموارد في فصح العربية و الشوارد، ج۲، ص۲۵۷.    
۴. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷، خطبه ۲۷.    
۵. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۶۳، خطبه ۲۷.    
۶. ↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۶۹، خطبه ۲۷.    
۷. ↑ مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۷۵، خطبه ۲۷.    
۸. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۶۸.    
۹. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۶.    
۱۰. ↑ مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، ج۱۴، ص۸۸.    
۱۱. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۹۵.    
۱۲. ↑ ابن ابی‌الحديد، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷.    
۱۳. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷، خطبه ۲۷.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ديث»، ج۱، ص۴۰۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان خطبه 27 نهج البلاغه
جعبه ابزار