ذات انواط
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذات اَنواط نام
درختی در
جاهلیت است.
واژه اَنواط به فتح همزه و سکون نون تلفظ می‌شود.
قریش (یا اهل
مدینه و یا مردم
یمن) آن را مانند
بت و معبودی ستایش و
پرستش می‌کردند و همه ساله در روزی معین بر وی گرد می‌آمدند و سلاح خود را به آن می‌آویختند و برآن
طواف می‌کردند، قربانی‌ها آورده و
ذبح می‌کردند.
فرهنگ نامه حج، مجتبی تونه‌ای، ص۴۹۸.
