• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذهن (منطق)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ذهن، از اصطلاحات علم منطق بوده و به قوه قابل اکتساب تصورات و تصدیقات گفته می‌شود.



ذهن، از اصطلاحات علم منطق بوده و به قوه قابل اکتساب تصورات و تصدیقات گفته می‌شود.

۱.۱ - استعمالات ذهن

ذهن، گاهی بر نفس و گاهی بر عقل ( جوهر مجرد غیر متعلق به بدن مادی) اطلاق می‌شود، اما در استعمال رایج، مراد از ذهن، قوه‌ای از قوای نفس است که آمادگی اکتساب حدود (مفاهیم تصوری) و آرا (مفاهیم تصدیقی) را دارد، و خود را از دانسته به نادانسته می‌رساند.


فهم عبارت است از: کمال آمادگی این قوه برای درک مطالب و تصور آنچه از سوی غیر بر آن عرضه می‌شود.


حدس عبارت است از: حرکت خوب این قوه برای اکتساب حد اوسط از پیش خود؛
مانند اینکه انسان، ماه را می‌بیند که سمتی از آن، که مقابل خورشید است به صورت اشکال مختلف نورانی است و بی‌درنگ، ذهن وی، حد اوسطی را اقتناص می‌کند که عبارت است از اینکه سبب نورانیت ماه، خورشید است.
[۱] ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (المنطق)، ج۳، جزء ۱، ص۲۵۹.
[۳] جرجانی، میرسید شریف، الکبری فی المنطق، ص۱۷۰
[۴] صلبیا، جمیل، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۱۹.
[۵] تهانوی، محمد‌علی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۵۱۶-۵۱۷.
[۶] گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۴.



۱. ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (المنطق)، ج۳، جزء ۱، ص۲۵۹.
۲. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۴۰۹-۴۱۰.    
۳. جرجانی، میرسید شریف، الکبری فی المنطق، ص۱۷۰
۴. صلبیا، جمیل، فرهنگ اصطلاحات منطقی، ص۱۱۹.
۵. تهانوی، محمد‌علی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۵۱۶-۵۱۷.
۶. گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۴.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «ذهن»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۹.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی




جعبه ابزار