• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رافعیت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


رافعیت به معنی اعتبار رافع بودن چیزی برای مأمورٌبه است.



رافعیت، از اقسام احکام وضعی، و به معنای اعتبار رافع بودن چیزی برای مامور به است، و به چیزی رافع گفته می شود که مقتضی را از بین می برد، مانند: حایض شدن بعد از آغاز وقت نماز، که رافع وجوب نماز است.
[۱] حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج ۱، ص ۷۵    

بنابراین، رافع همیشه بعد از وجود مقتضی معنا پیدا می کند، زیرا قابلیت بقای مقتضی را از بین می برد
[۲] نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج ۲، ص ۱۷۰    
، خواه رافعیت آن شرعی باشد، مثل: " حرج " و " ضرر " و خواه عقلی مثل: " تعذر و محال بودن کاری و یا عدم قدرت مکلف بر انجام دو امر متزاحم "
[۳] خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج ۲، ص ۲۵۷    
.

 
۱. ↑ حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج ۱، ص ۷۵    
۲. ↑ نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج ۲، ص ۱۷۰    
۳. ↑ خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج ۲، ص ۲۵۷    



کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۱۶۷-۱۶۸
حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج ۴، ص ۲۹۰    
فاضل لنکرانی، محمد، ایضاح الکفایة، ج ۵، ص ۳۱۸و۳۲۰


مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی    


رده‌های این صفحه : اصول
جعبه ابزار