ردغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَدِغ (به فتح راء و کسر دال) از
واژگان نهج البلاغه و
ردغه به معنای آب گل آلود و گل است.
رَدِغ محلّى است كه زياد گل آلود باشد.
آن فقط يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
رَدِغ و
ردغه به معنای آب گل آلود و گل است.
رَدِغ محلّى است كه زياد گل آلود باشد.
به موردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در كلام عجيبى در وصف دنيا فرموده:
«فَإِنَّ الدُّنْيا رَنِقٌ مَشْرَبُها رَدِغٌ مَشْرَعُها يونِقُ مَنْظَرُها وَ يوبِقُ مَخْبَرُها غُرُورٌ حائِلٌ وَ ضَوْءٌ آفِلٌ وَ ظِلٌّ زائِلٌ وَ سِنادٌ مائِلٌ» يعنى «دنيا تيره است، محّل عيش آن گل آلود و گلى است؛ محلّ شرب آن نگاهش تعجب مى‌آورد. چشم بستن او هلاک مى‌كند. غرورى است ناپايدار، سايه‌ای است زايل و ستونى است كج.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه فقط يک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رَدِغ»، ج۱، ص۴۴۳.
