• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رعى (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَعْی ( به فتح راء و سکون عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای مراقبت، مراعات و چريدن است. از اين ماده موارد زيادى در نهج البلاغه آمده است. راعى (به فتح الف) يعنى والى و حاكم كه مراعات کننده، مراقبت كننده و تدبير كننده قوم است، جمع آن رُعاة (به ضم راء) است. رَعيّت (به فتح راء) به معنى اشخاص مراعات و مراقبت شده است. اِسْتِرعاء (به کسر الف و سکون سین و کسر تاء) براى طلب است. مَرْعى (به فتح میم و سکون راء) به معنی چراگاه و مُراعاة (به ضم میم) به معنی مراقبت است.



رَعْی به معنای مراقبت، مراعات و چريدن است. راغب گويد: اصل رعى حفظ حيوان است به واسطه غذا يا دفع دشمن. در مجمع البيان فرموده: هر كه بر قومى ولايت داشته باشد راعى آن قوم است. راعى يعنى تدبير كننده قوم.


امام (صلوات‌الله‌علیه) به معاويه مى‌نويسد: «وَ رَعَيْتَ غَيْرَ سَائِـمَتِكَ، وَ طَلَبْتَ أَمْراً لَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ» يعنى: «چرانيدى غير چهارپايان خويش را و طلبيدى حكومتى را كه اهل آن نيستى.» (شرح‌های نامه: ) در اینجا رعى به صورت فعل متعدى آمده است.
در مقام دقت و تأمّل فرموده:«اعْقِلوا الْخَبَرَ إِذا سَمِعْتُموهُ عَقْلَ رِعايَة لاَ عَقْلَ رِوايَة، فَإِنَّ رُواةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ، وَ رُعاتَهُ قَلِيلٌ» یعنی: «خبر را چون شنيديد تعقل كنيد تعقّل رعايت و مراقبت و فهم نه تعقل الفاظ و نقل به ديگران چون راويان علم بسيارند و عمل كنندگان به آن كم!» (شرح‌های حکمت: )
در مقام ناليدن از مردم فرموده: «وَ لَقَدْ أَصْبَحَتِ الاُْمَمُ تَخافُ ظُلْمَ رُعاتِها، وَ أَصْبَحْتُ أَخافُ ظُلْمَ رَعِيَّتي» «امّت‌ها از ظلم حكومت‌هاى خود مى‌ترسند ولى من از ظلم رعيت خود مى‌ترسم.» (شرح‌های خطبه: ) اين سخن در حكمت ۲۶۱ نيز آمده است.
درباره دنيا فرموده: «يا أيُّها النّاسُ، مَتاعُ الدُّنْيا حُطامٌ مُوبىءٌ فَتَجَنَّبوا» یعنی: «مردم متاع دنيا، خاشاک آميخته به وبا است از چراگاه آن اجتناب كنيد.» (شرح‌های حکمت: )


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۵۵-۴۵۶.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ص۱۹۱.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۵۷.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۱، ص۳۳۵.    
۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۴۸، نامه ۶۴.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۳۶، نامه ۶۴.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۵۵، نامه ۶۴.    
۸. مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۷۱۱، نامه ۶۳.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۴۶.    
۱۰. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۵۲.    
۱۱. مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين، ج۱۱، ص۲۷۹.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۳۷۷.    
۱۳. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۲۵۰.    
۱۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۹۱، حکمت ۹۲.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۷۲، حکمت ۹۸.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۵، حکمت ۹۸.    
۱۷. مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۷۵۵، حکمت ۹۸.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۹۱.    
۱۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۹۱.    
۲۰. مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين، ج۱۲، ص۵۷۹.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۱۴۶.    
۲۲. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۲۵۴.    
۲۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۱۷، خطبه ۹۶.    
۲۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۸۸، خطبه ۹۵.    
۲۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۱، خطبه ۹۷.    
۲۶. مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۲۰۵، خطبه ۹۷.    
۲۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸۴۴.    
۲۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸۴۹.    
۲۹. مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين، ج۴، ص۲۹۷.    
۳۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۲۶.    
۳۱. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۷۰.    
۳۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۶۴، حکمت ۳۵۷.    
۳۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۳۹، حکمت ۳۶۷.    
۳۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۹، حکمت ۳۶۷.    
۳۵. مكارم شيرازى، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ص۸۲۷، حکمت ۳۶۷.    
۳۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۳.    
۳۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۱۳-۷۱۴.    
۳۸. مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين، ج۱۵، ص۵۳.    
۳۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۵۰.    
۴۰. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۸۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رعی»، ج۱، ص-۴۵۵-۴۵۶.    






جعبه ابزار