رفع بغض (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هنگامی که
خداوند می‌خواهد اهل ایمان را به
بهشت داخل کند، کینه و بعض را از دلهایشان می‌زداید.
«والذین ءامنوا وعملوا الصـلحـت... اولـئک اصحـب الجنة هم... ونزعنا ما فی صدورهم من غل...» «و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند... آنان همدم بهشتند... و هر گونه کینه‌ای را از سینه هایشان می‌زداییم...».
«ان المتقین فی جنت و عیون... و نزعنا ما فی صدورهم من غل اخونا علی سرر متقـبلین.» «بی گمان پرهیزگاران در باغها و چشمه سارانند... و آنچه کینه (و شائبه‌های نفسانی) در سینه‌های آنان است برکنیم برادرانه بر تخت‌هایی روبروی یکدیگر نشسته‌اند».
سه نعمت مهم معنوی با صراحت بیان شده است:
۱- ما هر گونه حسد و کینه و عداوت و خیانت را از سینه‌های آنها می‌شوئیم و بر می‌کنیم" (و نزعنا ما فی صدورهم من غل).
۲- در حالی که همه برادرند" و نزدیکترین پیوندهای محبت در میان آنها حکمفرما است (اخوانا).
۳- در حالی که بر سریرها روبروی یکدیگر قرار گرفته‌اند" (علی سرر متقابلین).
آنها در جلسات اجتماعیشان گرفتار تشریفات آزار دهنده این دنیا نیستند و مجلسشان بالا و پائین ندارد و از اصول زندگی طبقاتی رنج آور این دنیا در آنجا خبری نیست، همه برادرند، همه روبروی یکدیگر و در یک صف.
ایمان، زمینه زدوده شدن بغض از دلها:
«والذین ءامنوا وعملوا الصـلحـت... ونزعنا ما فی صدورهم من غل تجری من تحتهم الانهـر...» «و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند... و هر گونه کینه‌ای را از سینه هایشان می‌زداییم از زیر (قصرهای) شان نهرها جاری است...» .
تقوا، عامل زدوده شدن بغض و کینه از دلها:
«ان المتقین فی جنت و عیون... و نزعنا ما فی صدورهم من غل اخونا علی سرر متقـبلین.» «بی گمان پرهیزگاران در باغها و چشمه سارانند... و آنچه کینه (و شائبه‌های نفسانی) در سینه‌های آنان است برکنیم برادرانه بر تخت‌هایی روبروی یکدیگر نشسته‌اند».
کلمه "غل" به معنای کینه است و بعضی گفته‌اند به معنای کینه و حسد است که آدمی را وادار می‌کند به دیگران آزار برساند و کلمه" سرر" جمع" سریر" است که به معنای تخت (مبل) است و کلمه "نصب" به معنای تعب و خستگی است: که از خارج به آدمی روی دهد.
خدای تعالی در این دو آیه حال متقین را در وارد شدنشان به بهشت بیان می‌فرماید و اگر از میان نعمت‌های بهشت با آن همه زیادی تنها این چند چیز را شمرد بخاطر عنایتی بود که به اقتضای مقام داشت، چون مقام، مقام بیان این جهت است که اهل بهشت به گرفتاری و بدبختی گمراهان مبتلا نیستند، چون آنان سعادت و سیادتشان و کرامت و حرمتشان را از دست نداده‌اند و چون زمینه
کلام این بود، مناسب بود امنیت اهل بهشت را نام ببرد، لذا فرمود: اهل بهشت از ناحیه نفسشان و درونشان در امنیت‌اند، چون
خداوند کینه و
حسد را از دلهایشان کنده، دیگر احدی از آنان قصد سویی نسبت به دیگری ندارد، بلکه همه برادرانی هستند در برابر هم که بر تختها تکیه زده‌اند.
عمل صالح، زمینه ساز زدوده شدن بغض از دلها:
«والذین ءامنوا وعملوا الصـلحـت... ونزعنا ما فی صدورهم من غل تجری من تحتهم الانهـر...» «و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند... و هر گونه کینه‌ای را از سینه هایشان می‌زداییم از زیر (قصرهای) شان نهرها جاری است...».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «رفع بغض».
