• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رهن‌گذاردن اموال کودک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



رهن وثیقه بدهی است و عبارت است از عقدی که به‌موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به دائن (طلبکار) می‌دهد. طبق دیدگاه مشهور علما جایز است ولی کودک در صورت نیاز و با رعایت مصلحت وی، مال او را نزد دیگری رهن گذارد و برای مخارج او و اداره اموال وی قرض بگیرد و یا اموال او را به دیگری قرض بدهد و رهن بگیرد.



رهن اسم چیزی است که به‌عنوان وثیقه دین، مدیون آن‌را به نزد طلبکار می‌گذارد و در لغت به معنی ثبوت و دوام است. و در اصطلاح فقها عبارت است از عقدی که به موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به دائن (طلبکار) می‌دهد و برای آن اقسام و شرایطی است.


دیدگاه مشهور میان فقها این است که جایز است ولی کودک در صورت نیاز و با رعایت مصلحت وی، مال او را نزد دیگری رهن گذارد و برای مخارج او و اداره اموال وی قرض بگیرد و یا اموال او را به دیگری قرض بدهد و رهن بگیرد. مستند این دیدگاه، اطلاق آیه شریفه «وَ لا تَقْرَبُوا مَالَ الْیَتِیمِ اِلاّ بِالَّتِی هِیَ اَحْسَنُ» می‌باشد. زیرا در این آیه از دخالت در اموال یتیم نهی شده است، مگر در صورتی‌که سود و مصلحت او مورد نظر باشد و مساله مورد بحث این‌چنین است. هم‌چنین به اطلاق ادلّه دیگر و اجماع استناد شده است.


۱. جمعی از نویسندگان، معجم الوسیط، ص۳۷۸.    
۲. فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۲۴۲.    
۳. علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۲، ص۱۰۸.    
۴. محقق ثانی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۵، ص۴۴.    
۵. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۵، ص۹۴.    
۶. طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۲، ص۲۰۱.    
۷. محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۲، ص۳۳۳.    
۸. شهید اول، محمد بن جمال‌الدین، الدروس الشرعیّة، ج۳، ص۴۰۳.    
۹. علامه حلی، حسن بن یوسف، ارشاد الاذهان، ج۱، ص۳۹۲.    
۱۰. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۵، ص۱۶۰.    
۱۱. انعام/سوره۶، آیه۱۵۲.    
۱۲. شهید ثانی، زین الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۴، ص۳۳.    



انصاری، قدرت‌الله، احکام و حقوق کودکان در اسلام، ج۲، ص۴۵-۴۶، برگرفته از بخش «فصل نهم ولايت بر اموال کودک (اداره اموال کودک توسط اوليا)»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۱۱/۲۳.    


رده‌های این صفحه : حقوق کودکان | فقه کودک | مباحث فقهی




جعبه ابزار