روض (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْض (به فتح راء و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای رام كردن، مطيع كردن است. از مشتقات این ماده «
رَوْضَه» به معنای باغ و بستانى كه با آب همراه باشد. این ماده هشت مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رَوْض (بر وزن حَوْض) به معنای رام كردن، مطيع كردن است. «
رَوْضَه» به معنای باغ و بستانى كه با آب همراه باشد. در
اقرب الموارد گويد: روضه نگويند مگر آن‌كه با آن آب باشد و يا در كنار آب باشد. جمع آن
روضه و
رياض است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره خودش در نامه
عثمان بن حنيف فرموده: «وَإِنَّمَا هِيَ نَفْسِي أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَى لِتَأْتِيَ آمِنَةً يَوْمَ الْخَوْفِ الاَْكْبَرِ... وَايْمُ اللهِ... لاََرُوضَنَّ نَفْسِي رِيَاضَةً تَهشُّ مَعَها إِلَى الْقُرْصِ إِذَا قَدَرتْ عَلَيْهِ مَطْعُوماً، وَتَقْنَعُ بِالْمِلْحِ مَأْدُوماً»
«اين نفس من است او را با تقوى رام مى‌كنم تا در روز خوف اكبر با ايمنى حاضر شود.... به خدا قسم نفس خويش را ذليل مى‌كنم، ذليل كردنى كه چون به قرصى نان قادر باشم به آن شائق باشد و به خورش بودن نمک قناعت نمايد، صلوات و سلام خدا بر تو اى مولا آرى تو آن‌طور بوده‌اى.»
(شرح‌های نامه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف
قرآن فرموده است: «فَهُوَ مَعْدِنُ الاْيمَانِ وَبُحْبُوحَتُهُ... وَرِيَاضُ الْعَدْلِ وَغُدْرَانُهُ، وَأَثَافِيُّ الاْسْلاَمِ وَبُنْيَانُهُ، وَأَوْدِيَةُ الْحَقِّ وَغِيطَانُهُ.»
«
قرآن معدن
ايمان و وسط آن است و باغات
عدالت و سيلگاه‌هاى آن است و پايه‌هاى اسلام و بنيان آن است. و وادی‌هاى الحق و اراضى آن است»
(شرح‌های خطبه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف
خانه کعبه می‌فرماید: «رَوْضَهٍ خَضْرَاءَ... وَ رِیَاضٍ نَاضِرَهٍ»
(باغ‌هاى خرّم و پرگل و گياه... باغستانى بهجت‌زا)
(شرح‌های خطبه:
)
از اين ماده هشت مورد «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸۰.
