• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سایِغ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سائِغ: (عَذْبٌ فُراتٌ سآئِغٌ )
«سائِغ» به معناى آبى است كه به خاطر گوارايى، به راحتى از گلو پايين مى‌رود.



(وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) (اين دو دريا يكسان نيستند: اين گوارا و شيرين است و نوشيدنش خوشگوار، و آن يكى شور و تلخ و گلوگير؛ ولى از هر يک از آن دو گوشتى تازه مى‌خوريد و وسايل زينتى استخراج كرده مى‌پوشيد؛ و كشتی‌ها را در آن مى‌بينى كه آب‌ها را مى‌شكافند و به سوى مقصد پيش مى‌روند، تا از فضل خداوند بهره گيريد، و شايد شكر نعمت‌هاى او را به جا آوريد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بعضى‌ گفته‌اند: كلمه عذب به معناى آب پاكيزه است، و كلمه فرات به معناى آبى است كه سوز عطش را مى‌شكند، و يا آبى است كه خنک باشد. و كلمه سائغ آن آبى را گويند كه از گوارايى، با سهولت به حلق فرو رود. و كلمه اجاج به معناى آبى است كه به خاطر شورى و يا تلخى، حلق را مى‌سوزاند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۳۵.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۱۲.    
۳. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۲.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۲۲۴.    
۵. فاطر/سوره۳۵، آیه۱۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۳۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۱۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، برگرفته از مقاله «سائِغ»، ص۲۷۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره فاطر | لغات قرآن




جعبه ابزار