شیب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شیب یا همان انحنا داشتن و
سرازیری و
سربالایی را می گویند که مناسبت آن در بابهای
طهارت،
صلات و
حج سخن گفتهاند.
از آداب
غسل میت، گذاشتن وی بر سطحی بلندتر از زمین، همچون
تخت و مانند آن است.
مستحب است قسمت پای
میت مقداری شیب داشته باشد.
در
نماز باید جای ایستادن نمازگزار با
محل سجده او برابر باشد و اختلاف سطح آن دو به بیش از چهار انگشت بسته
جایز نیست. به تصریح بسیاری از
فقها، در این حکم، تفاوتی میان اینکه اختلاف به گونه شیب باشد یا غیر شیب، نیست. برخی بلند یا پست بودن به بیش از مقدار یاد شده را در صورتی که به صورت شیب ملایم و غیر محسوس باشد بدون
اشکال دانستهاند.
به
قول مشهور، در
نماز جماعت نیز نباید جایگاه
امام از جایگاه
مأموم به مقدار قابل توجه، همچون یک ساختمان، بلندتر باشد؛ لیکن
حکم یاد شده در بلندی دفعی است. بنابر این، بلند بودن جایگاه امام به صورت تدریجی و در زمین شیب دار، هرچند به مقدار قابل توجه، اشکال ندارد.
از
مستحبات سفر، گفتن «سبحان اللَّه» در سراشیبی و «اللَّه اکبر» و «لااله الا اللَّه» در سربالایی است.
چنان که تکرار
تلبیه برای
محرم، بویژه هنگام بالا رفتن از سرابالایی و پایین آمدن از سرازیری مستحب است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۷۶۹-۷۷۰.
