سهل بن زیاد آدمیرازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوسعید سهل بن زیاد آدمی رازی (زنده در ۲۵۵ هـ)، از اصحاب و راویان
امام جواد،
امام هادی و
امام حسن عسکری (علیهمالسّلام) و از محدثان
شیعه در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوسعید سهل بن زیاد آدمی رازی، اهل
ری بود و محضر امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری (علیهمالسّلام) را درک کرده و از اصحاب آن بزرگواران به شمار میرفت
و روایاتی را از ایشان نقل کرده است.
نام او در اسناد بیش از ۲۳۰۰ روایت ذکر شده است.
سهل بن زیاد علاوه بر
امامان معصوم (علیهمالسلام) از کسانی چون
محمد بن عیسی نیز
استماع حدیث کرد.
از وی افرادی نظیر
علی بن محمد علاّن کلینی،
محمد بن حسن صفار و
محمد بن احمد بن یحیی روایت شنیده و نقل کردهاند.
رجالنویسان شیعه درباره سهل به اختلاف سخن راندهاند.
شیخ طوسی (د ۴۶۰ق/۱۰۶۹م) در رجال، وی را موثق دانسته،
اما در کتاب
الفهرست او را ضعیف شمرده است،
چنانکه برخی دیگر چون
نجاشی (د ۴۵۰ق/۱۰۵۸م)،
شیخ صدوق (د ۳۸۱ق/۹۹۱م)،
ابنداود حلی و
علامه حلی او را در روایت ضعیف شمردهاند.
و
احمد بن
محمد بن عیسی اشعری نیز وی را که در
قم میزیست، کذاب و
غالی خواند و از قم بیرون راند
و مردم را از شنیدن روایاتش نهی نمود، وی از آن پس در ری میزیست.
تاریخ دقیق درگذشت سهل بن زیاد معلوم نیست، اما از آنجا که وی در سال ۲۵۵ هـ با امام حسن عسکری (علیهالسّلام) مکاتبهای داشته است، میتوان وفات او را در نیمه دوم قرن سوم دانست.
از نوشتههای سهل بن زیاد دو کتاب التوحید و النوادر را نام بردهاند.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۸۶، برگرفته از مقاله «ابوسعید سهل بن زیاد آدمی».