سود (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُود: (وَ غَرابيبُ سُودٌ)«سُود» جمع
«اسود» به معناى سياه است.
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ) (يا نديدى خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد كه بوسيله آن ميوه‌هايى به رنگهاى گوناگون از زمين خارج ساختيم و از كوهها نيز به لطف پروردگار راههايى آفريده شده سفيد و سرخ و به رنگهاى مختلف و گاه به رنگ كاملًا سياه)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غرابيب جمع غريب به معناى سياهى شديد است، و غراب (كلاغ سياه) را هم به همين جهت غراب مى‌گويند. و كلمه سود بدل و يا عطف بيان است براى غرابيب و معناى آيه اين است كه: آيا نمى‌بينى كه در بعضى از كوهها راههايى سفيد و سرخ و سياه، و با رنگهاى مختلف هست؟ و مراد از اين راهها، يا راههايى است كه در كوهها قرار دارد و داراى الوانى مختلف است، و يا مراد خود كوهها است، كه به صورت خطوطى كشيده شده در روى كره زمين قرار دارد، بعضى از اين سلسله جبال به رنگ سفيدند، بعضى سرخ، بعضى سياه، و بعضى ديگر چند رنگ هستند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سُود»، ص۳۰۳.
