سَبْح (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَبْح: (فِي النَّهارِ سَبْحاً طَويلًا)«سَبْح» (بر وزن مدح) در اصل به معناى حركت و رفت و آمد است و گاه به شنا كردن نيز اطلاق مى‌گردد؛ چرا كه حركات مداومى دارد.
(إِنَّ لَكَ فِي اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا) (زيرا تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت و عبادت شبانه به تو نيرو مى‌بخشد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه سبح به معناى دويدن و تند راه رفتن در آب است، و سبح طويل در روز كنايه از غور در مهمات زندگى و انواع زدوبندها در برآوردن حوائج زندگى است. و معناى آيه اين است كه تو در روز مشاغل بسيار دارى كه همه وقتت را فرا گرفته، فراغتى برايت باقى نمى‌گذارد تا در آن با توجه تام متوجه درگاه پروردگارت باشى، و از هر چيزى منقطع گردى، بنابر اين بر تو است كه از شب استفاده كنى، و در آن به نماز بپردازى.
( دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سَبْح»، ص۲۸۳.
