سَیِّئَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَیِّئَة: (الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّيِّئَةُ) «سَیِّئَة» به معناى گناه و بدى مفهوم وسيعى دارد، كه هر گونه انحراف و زشتى و عذاب در مفهوم آن خلاصه شده است، ولى جمعى از مفسران،
«سيئة» را به معناى «شرك و كفر»، بعضى آن را به «
اعمال قبيح»
و بعضى به معناى «غضب و جهل و خشونت و انتقام‌جویى» تفسير كرده‌اند
ولى تفسير اول از همه مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.
(وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ) (و در پيرى اسحاق و يعقوب را به او بخشيديم و نبوّت و كتاب آسمانى را در دودمانش قرار داديم و
پاداش دنيوى او را داديم و او در آخرت از صالحان است.)
(وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ) (هرگز نيكى و بدى يكسان نيست؛ بدى را با نيكى دفع كن، ناگاه خواهى ديد همان كس كه ميان تو و او دشمنى است، گويى دوستى گرم و صميمى است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله
(لا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّيِّئَةُ) معنايش اين است كه: دعوت به سوى خدا با داشتن خصلت نيک و با نداشتن آن و داشتن خصلت بد، يكسان و تاثيرش در نفوذ برابر با هم نيست و كلمه
(لا) در جمله
(وَ لَا السَّيِّئَةُ) زايده است كه تنها خاصيت تاكيد را دارد و نفى را تأكيد مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سَیِّئَة»، ص۳۰۴.
