سیخ (مفردات نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیخ
به معنای رسوخ:«ساخ الشی‌ء: رسخ» است.
درباره دین اسلام فرموده:
«اساخ فی الحق اسناخها» که در «سنخ» گذشت. درباره خلقت زمین فرموده:
«و اساخ قواعدها فی متون اقطارها... فسکنت... من ان تمید باهلها او تسیخ بحملها» ریشه‌های کوهها را در درون اقطار زمین رسوخ داد و ثابت کرد، پس زمین آرام گرفت از اینکه مردم را بالا و پائین ببرد، یا محمولات خود را فرو ببرد. «تسیخ» در اینجا مانند «تسوخ» است در گذشته خواندیم که سوخ به معنی فرو رفتن است
ساخت قوائم الدابة سوخا: غاصت فی الارض»
سه مورد از این ماده در «نهج» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سیخ»، ج۱، ص۵۶۸.
