شتت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شتت از شَتّ و شَتات و شَتِیت، یکی از واژگان به کار رفته در
قرآن کریم و به معنای پراکنده کردن و پراکنده شدن است. شتّ و شتیت به صورت
وصف نیز آمده‌اند و به معنای متفرق است.
شتت از شَتّ و شَتات و شَتِیت به معنای پراکنده کردن و پراکنده شدن است.
شتّ و شتیت به صورت وصف نیز آمده‌اند به معنای متفرق است. جمع اوّلی اشتات و دوّمی شَتَّی است مثل
مریض و مرضی (اقرب).
(فَاَخْرَجْنا بِهِ اَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّی) (وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّی) یعنی «رویانیدیم بوسیله
باران انواع مختلف نبات را.» «دل‌های آنها مختلف و پراکنده است وحدت کلمه و وحدت عقیده ندارند.»
در آیه
(اِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّی) سعی مطلق و در معنی جمع و به جای مساعی است، لذا خبرش جمع آمده است.
(یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ اَشْتاتاً لِیُرَوْا اَعْمالَهُمْ) «آنروز مردم متفرق و مختلف ظاهر می‌شوند تا کارهای خویش را به بینند.» ظاهرا مراد از اشتات، پراکنده و بی‌نظم بودن است، چنانکه فرموده
(یَخْرُجُونَ مِنَ الْاَجْداثِ کَاَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ) و فرموده
(یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شتت»، ج۴، ص۶.
