شجع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَجَع (به فتح شین) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای جرئت و قوت قلب و اقدام به‌کار که
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان بعضی از صفات آدمی از این واژه استفاده کرده است.
شَجَع (به فتح شین) به معنای جرئت و قوت قلب و اقدام به کار آمده است. «الشجاعه: الجرئة و الاقدام و شدة القلب عند الباس» و آن از صفات و خصائص خوب است و واسطه است ما بین
تهوّر که طرف
افراط است و
جبن و ترسویی که طرف
تفریط می‌باشد.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص بیان بعضی از صفات آدمی فرموده: «العجز آفة و الصبر شجاعة و الزهد ثروة و الورع جنّة»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) آنگاه که از بعضی از اشخاص و سستی یاران خود می‌نالید فرمود: «وَ أَفسَدتُم عَلَیّ رأَییِ بِالعِصیَانِ وَ الخِذلَانِ حَتّی لَقَد قَالَت قُرَیشٌ إِنّ ابنَ أَبِی طَالِبٍ رَجُلٌ شُجَاعٌ وَ لَکِنْ لاَ عِلْمَ لَهُ بِالْحَرْبِ؛
با مخالفت و نافرمانی خود رأی مرا فاسد کردید تا جایی‌که
قریش گفتند: پسر ابو‌طالب مرد شجاعی است ولی به فنون جنگ دانا نیست آیا کسی جنگیدن و تجربه‌اش بیشتر از من است من از بیست سالگی جنگ را شروع کرده‌ام و اکنون از شصت سال گذشته‌ام.»
• همچنین واژه شجعان که جمع شجاع است نیز در کلام امام (علیه‌السلام) آمده است آنجا که می‌فرمایید: «ممّن ارضاه من شجعانکم؛
می‌بایست مردی از شما که من از شجاعت و دلاوریش راضی باشم، (به سوی دشمن) حرکت کند.»
این واژه هشت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شجع»، ج۲، ص۵۸۱.
