• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شجن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



شَجَن (به فتح شین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای محزون کردن و بر وزن شرف به معنی حزن و‌ اندوه است که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره مردگان از این واژه استفاده نموده است.



شَجَن (به فتح شین)(بر وزن عقل) به معنای محزون کردن و بر وزن شرف به معنی حزن و‌ اندوه آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره مردگان فرموده: ««فَلَوْ مَثَّلْتَهُمْ بِعَقْلِکَ... لَرَأَیتَ أَشجَانَ قُلُوبٍ وَ أَقذَاءَ عُیُونٍ» اگر آنها را در عقل خویش مجسم کنی‌ اندوه قلوب و خاشاک چشمها خواهی دید.»
لفظ «اشجان» در حکمت ۳۶۷ نیز آمده است.


این واژه فقط دوبار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۰، خطبه۲۲۱.    
۲. دشتی، محمد، نهج البلاغه، ص۲۲۹، حکمت۳۶۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شجن»، ج۲، ص۵۸۲.    






جعبه ابزار