شهادت پسران ام‌البنین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فرزندان
ام‌البنین، عبدالله، جعفر و عثمان، بعد از
شهادت فرزندان
عبدالله بن جعفر و
عقیل بن ابی‌طالب و
امام حسن (علیه‌السّلام) به دخواست برادر خود
عباس بن علی (علیه‌السّلام)، به میدان
جنگ رفتند و به شهادت رسیدند.
مورخان، بعد از ذکر شهادت فرزندان عبدالله بن جعفر و عقیل بن ابی طالب و امام حسن (علیه‌السّلام)، شهادت پسران ام‌البنین را ذکر کرده
و نوشته‌اند:
عباس بن علی (علیه‌السّلام) برادران خود (عبدالله، جعفر و عثمان، فرزندان
ام‌البنین) را
تشویق کرد تا پیش از او به میدان بروند و بجنگند، و برادران او چنین کردند. و یکی پس از دیگری به میدان رفتند و پس از جنگ و مبارزه به
شهادت رسیدند.
هانی بن ثبیت حضرمی،
عبدالله بن علی را کشت و بعد از آن،
جعفر بن علی را کشت و سر او را با خود برد. سپس
خولی بن یزید اصبحی با
تیر،
عثمان بن علی را هدف قرار داد و آنگاه مردی از
قبیلهٔ بنی ابان بن دارم به عثمان حمله کرد و او را کشت و سرش را از تن جدا کرد.
دینوری نقل کرده است که عباس بن علی (علیه‌السّلام) به برادرانش گفت: «جانم به فدایتان باد، پیش بروید و از سرور خود
دفاع کنید تا در پیشگاه او
جان دهید».
شیخ مفید نیز چنین نقل کرده است: «پیش بروید تا من
اخلاص و خیرخواهی شما را در راه
خدا و رسولش ببینم؛ چرا که شما
فرزند ندارید».
(در منابع تاریخی و مقتل‌ها آمده است که حضرت ابوالفضل (علیه‌السّلام) به برادرانش از ام‌البنین فرمود: پیش بروید و بجنگید، تا اگر کشته شدید من از شما
ارث ببرم؛ زیرا شما فرزندی ندارید (تقدموا حتی ارثکم فانه لا ولد لکم). دربارهٔ این سخن و توجیه و تفسیر آن، در میان تحلیلگران اختلاف نظر وجود دارد. به خواست خدا در این‌باره در جلد دوم، در بخش «زندگی نامه حضرت ابوالفضل (علیه‌السّلام) » بررسی خواهیم کرد.)
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۸۳۴.
