• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شُوری‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شُورى‌: (أَمْرُهُمْ شُورى‌ بَيْنَهُمْ)
«شُورى‌» از مادّه‌ «شوری» هر گاه مصدر و به معناى‌ «مشاورت» بوده باشد بايد در آيه فوق كلمه «ذو» در تقدير گرفته شود (أَمْرُهُمْ ذُو شُورى‌ بَيْنَهُمْ) آن گونه كه بعضى از مفسران گفته‌اند و يا حمل بر مبالغه و تأكيد شود. زيرا ذكر «مصدر» به جاى «وصف» معمولًا همين معنا را مى‌رساند. ولى اگر «شورى‌»، به معناى كارى كه در آن مشورت مى‌شود، بوده باشد آن چنان كه راغب در مفردات گفته‌ «الَامْرُ الَّذِي يُتَشاوَرُ فِيْهِ» ديگر نيازى به تقدير نيست.



(وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ) (و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده ونماز را برپا مى‌دارند و امورشان با مشورت در ميان آنها انجام مى‌گيرد و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: راغب مى‌گويد: كلمه تشاور و مشاورت و مشورت به معناى استخراج راى صحيح است، به اين‌كه آدمى در مواقعى كه خودش درباره كارى راى صحيح ندارد، به ديگرى مراجعه كند و از او راى صحيح بخواهد و اين كلمه از ماده شور گرفته شده، عرب مى‌گويد: شرت العسل يعنى من عسل را از كندويش استخراج كردم، در قرآن کریم نيز سخن از مشاوره رفته، فرموده: (وَ شاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ) و كلمه شورى به معناى آن پيشنهاد و امرى است كه درباره‌اش مشاوره شود. اين كلمه نيز در قرآن آمده، فرموده:(وَ أَمْرُهُمْ شُورى‌ بَيْنَهُمْ) . پس معناى آيه چنين مى‌شود: «مومنين آن‌هايند كه هر كارى مى‌خواهند بكنند، در بينشان شورايى مى‌شود كه پيرامونش مشورت مى‌كنند.» از گفتار بعضى از ايشان‌ برمى‌آيد كه كلمه شورى مصدر است و بنا به گفته آنان معنا چنين مى‌شود: «كار مومنين مشاورت در بين خويش است.» (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شوری/سوره۴۲، آیه۳۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۴۷۰.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۴۸۶.    
۴. شوری/سوره۴۲، آیه۳۸.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۸۷.    
۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۴۷۰.    
۷. زمخشری، جار‌الله، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۴، ص۲۲۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۹۲-۹۳.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۶۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۵۴-۱۵۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۰-۵۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شُوری‌»، ص۳۱۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شوری | لغات قرآن




جعبه ابزار