• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شِقاق (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شِقاق: (فَإِنَّمَا هُمْ فِى شِقاقٍ)
«شِقاق» از مادّه‌ «شقاق» در اصل به معناى شكاف، منازعه و جنگ است. سپس، به معناى اختلاف نيز به كار رفته، زيرا اختلاف، سبب مى‌شود كه هر گروهى در شِقّى قرار گيرد و در اينجا بعضى آن را به‌ کفر تفسير كرده‌اند و بعضى به گمراهى، و گاه به جدايى از حق و توجّه به باطل.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با شِقاق:

۱.۱ - آیه ۱۳۷ سوره بقره

(فَإِنْ آمَنُواْ بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَواْ وَّإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللّهُ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ) (اگر آن‌ها به مانند آنچه شما به آن ايمان آورده‌ايد ايمان بياورند، هدايت يافته‌اند و اگر سرپيچى كنند، از حق جدا شده‌اند و خداوند، شَرّ آن‌ها را از تو دفع مى‌كند و او شنواى دانا است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (فى شقاق) اين كلمه به معناى نفاق، نزاع، مشاجره، جدايى و به اصطلاح فارسى قهر كردن مى‌آيد (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۱۷۶ سوره بقره

(ذَلِكَ بِأَنَّ اللّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ)(اينها، بخاطر آن است كه خداوند، كتاب آسمانى را به حق، و توأم با نشانه‌ها و دلايل روشن، نازل كرده؛ و آنها كه در آن اختلاف مى‌كنند، و با كتمان و تحريف، اختلاف به وجود مى‌آورند، از حق، بسيار دور شده‌اند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: و آن جرمى كه از ايشان بيشتر به چشم مى‌خورد و روشن‌تر است، اين است كه بر اين كتمان خود ادامه ميدهند و بر آن اصرار مى‌ورزند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۲ سوره ص

(بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ) (ولى كافران گرفتار غرور و اختلافند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از ذكر ذكر خداى تعالى و يادآورى اوست به توحيدش و به معارف حقى كه از توحيد او سرچشمه مى‌گيرد، مانند: معاد، نبوت و غير آن دو. و كلمه عزة به معناى امتناع و زير بار نرفتن است. و كلمه شقاق به معناى مخالفت است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۵۹.    
۲. بقره/سوره۲، آیه۱۳۷.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۷۶.    
۴. ص/سوره۳۸، آیه۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ص۵۳۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ص۶۷۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۲۲۸.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۴۷۱.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۳۱۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۷۹.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۰۶.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۶.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۴۵.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۲۶.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۷۷.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ص۴۷۲.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۵۳.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۷۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۸۱.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۷۰.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۲۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شِقاق»، ص۳۱۶-۳۱۷.    






جعبه ابزار