شیخ علی رفیش
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رُفیش، شیخ علی
از علما و مدرسان مجاهد شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری. او فرزند یاسین و از خاندان معروف «آل غفور» نجف بود که خدمتگزاران حرم امیرالمؤمنین (ع) بودند. وی در حدود ۱۲۶۰ ق در نجف اشرف به دنیا آمد و پس از فراگرفتن دروس ابتدایی و مبادی علوم، در دروس فقه و اصول سیدحسین کوه کمره ای، میرزا حبیب الله رشتی، شیخ محمدحسین کاظمی و دیگران حاضر شد و در علم فقه چهره ای درخشان گردید تا آنجا که استادش کاظمی به اجتهاد او شهادت داد و فتاوا را به وی ارجاع کرد. پس از درگذشت کاظمی در ۱۳۰۸ ق مقلدان وی به شیخ علی رفیش رجوع کردند. او در صحن شریف اقامة‌جماعت می کرد.
از حوزه درس وی شمار بسیاری اهل فضل، به ویژه طلاب شیعة عرب فارغ التحصیل شدند. او به مستحقان در اسرع وقت کمک می کرد و آن را به تأخیر نمی انداخت و به اطرافیان و نزدیکان خود اجازه نمی داد تا از حقوق شرعی بیش از آنچه نیاز دارند،استفاده نمایند.
در ۱۳۲۹ ق که استعمارگران ایتالیایی به طرابلس غرب (لیبی)، از متصرفات عثمانی،حمله کرده و آنجا را به تصرف خود درآوردند، وی به همراه جمعی از مراجع و علمای برجسته شیعة عتبات بر ضد استعمارگران ایتالیایی فتوای جهاد صادر نمود. همچنین در ذیحجة۱۳۳۲ ق که جنگ جهانی اول آغاز شد و متفقین به عثمانی اعلام جنگ کرد و متعاقب آن نیروهای انگلیسی بند فاو را در جنوب عراق، اشغال نمودند، وی طی فتوایی، حفظ بیضه اسلام و دفاع از سرزمین های اسلامی را در مقابل کفار،واجب دینی و فریضه الهی برای عموم عشایر و مسلمانان برشمرد و از عشایر عراق خواست تا اختلافات خود را کنار نهاده و در مقابل دشمن مقاومت نمایند.
شیخ علی رفیش در روز ۲۹ شوال ۱۳۳۴ ق در شهر نجف اشرف درگذشت. مردم شهر، تشییع باشکوهی از او به عمل آوردند و سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی بر او نماز خواند و در ایوان کبیر صحن شریف دفن شد. از آثار اوست: کتاب فی المنطق، کتاب فی الفقه، کتاب فی الاصول.
منابع: رسایل و فتاوای جهادی، ۲۳۹، ۲۴۰، ۳۲۱؛ طبقات اعلام الشیعه ،نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ۴: ۱۵۵۵-۱۵۵۷؛ مرگی در نور، ۱۳۵؛ معارف الرجال فی تراجم العلما و الادباء، ۲: ۱۲۸-۱۲۹، نقش عشایر عرب خوزستان در جهاد علیه استعمار، ۱۳۶؛ نقش علمای شیعه در رویارویی با استعمار، ۶۰٫
