صاعد بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صاعد بن بشر بغدادی از پزشکان برجسته قرن قرن
۵ (هجری قمری) بود که ابتدا به حرفه حجامت در
بغداد اشتغال داشت و سپس در پزشکی تخصص یافت.
او با بهره‌گیری از روش درمان با داروهای سرد در مقابل داروهای گرم، در درمان بیماری‌هایی مانند فلج و سستی بدن شهرت یافت.
وی توانست اشخاص مهمی چون سید مرتضی و وزیر ابوالقاسم مغربی را درمان کند و مورد توجه بزرگان قرار گیرد.
از آثار وی می‌توان به
مرض المراقیا و مداواتها و
مرض الدیابیطس اشاره کرد. او در کتابش از مشکلات معیشتی و نابسامانی‌های اجتماعی زمان خود یاد کرده است.
وی در قرن پنجم (هجری قمری) می‌زیسته است.
ابومنصور صاعد بن بشر بن عبدوس بغدادی از پزشکان مشهور
اسلام در قرن پنجم (هجری قمری) بود.
در آغاز در بیمارستانی در بغداد مشغول به حجامت بود؛ سپس به پزشکی علاقه‌مند شد و در این رشته به تحصیل پرداخت و شهرت یافت.
تا آن زمان پزشکان، بیماری‌های فلج، ارتعاش و سستی بدن را با داروهای گرم معالجه می‌کردند؛ ولی او با داروهای سرد به معالجه پرداخت و با نجات برخی از بیماران، مشهور شد.
وزیران و بزرگان به او مراجعه می‌کردند.
از جمله
سید مرتضی (م
۴۳۶ هـ.ق) را که عقرب نیش زده بود علاج کرد
و معالجه وزیر
ابوالقاسم مغربی (خواهرزاده نعمانی صاحب کتاب الغیبه) در میافارقین
و علی بن بلبل، خواهرزاده وزیر بر شهرت او افزود.
وزیر مغربی پس از بهبود درباره او گفت: خوشا به حال کسی که در بغداد زندگی کند و خانه‌ای وسیع و پزشکی چون صاعد داشته باشد.
آن‌گونه که پیداست ابومنصور برای مداوای امیران و والیان به شهرهای گوناگون می‌رفته است. او خود در کتاب
المراقیا از اوضاع زمانه، تنگی معیشت، نزاع شاهان، رفت و آمد از جایی به جای دیگر و در پی آن‌ها گم شدن و به سرقت کتاب‌هایش سخن رانده است.
از این‌رو صاعد را از پزشکان حلب هم ذکر کرده‌اند.
صاعد دو کتاب به نام‌های ذیل داشت:
• مرض المراقیا و مداواتها؛
• مرض الدیابیطس.
بغدادی تاریخ درگذشت روشنی ندارد ولی در قرن پنجم (هجری قمری) می‌زیسته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «صاعد بن بشر بغدادی»، ج۳، ص ۱۶۹.
