صلیب خام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صلیب: نماد مسیحیت می باشد. و پیروان مسیح را با این نشانه و نماد می شناسند.
صلیب به معنای نخست عبارت است از دو تیر چوبی عمود بر هم در طرحها و اندازه‌های مختلف که نزد مسیحیان نماد به دار کشیده شدن حضرت عیسی علیه السّلام است و مقدس شمرده می‌شود. (فرهنگ بزرگ سخن) از آن به مناسبت در بابهای صلات، تجارت و غصب سخن گفته‌اند.
نماز گزاردن در اتاقی که صلیب در آن قرار دارد، مکروه است. (بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۳۲۷ ـ ۳۲۸؛ شرح تبصرة المتعلمین، ج ۱، ص ۴۲۶.)
آویختن صلیب بر خود (تذکرة الفقهاء، ج ۱۹، ص ۲۰۰؛ توضیح المسائل مراجع، ج ۲، ص ۱۹۹.) و ساختن صلیب حرام است؛ (النهایة، ص ۳۶۳.) چنان که هر گونه معامله؛ اعم از خرید و فروش، اجاره و مانند آن در مثل صلیب، آلات قمار و هرچه که فایده‌ای جز حرام ندارد، حرام می‌باشد. (جواهر الکلام، ج ۲۲، ص ۲۵؛ کتاب المکاسب، ج ۱، ص ۱۱۱ ـ ۱۱۲.) از بین بردن هیئت و صورت صلیب موجب ضمان نیست. (جواهر الکلام، ج ۳۷، ص ۱۱۰ ـ ۱۱۲.)
به تصریح برخی تصلیب در لباس نمازگزار مکروه است. (تذکرة الفقهاء، ج ۲، ص ۵۰۶؛ ذکری الشیعة، ج ۳، ص ۶۵.) مراد از آن ـ بنابر آنچه در کلام برخی لغویان آمده ـ وجود نقش صلیب بر لباس است. (النهایة (ابن اثیر) و لسان العرب، واژه «صلب») بسیاری از فقها متعرض چنین فرعی نشده‌اند.
از صلیب به معنای دوم در باب صلات سخن گفته‌اند.
در کلمات فقیهان برای تعیین قبله مناطق مختلف، نشانه‌هایی بیان شده که یکی از آنها صلیب است. مردم مصر و اسکندریه تا سوس اقصی (شهری در مغرب در ساحل اقیانوس غربی)، روم و دریای سیاه آن را هنگام طلوع میان دو چشم (ذکری الشیعة، ج ۳، ص ۱۶۵.) مردم سند و هند، محاذی ستون فقرات و پشت و هنگام غروب محاذی گونه چپ و اهالی خوارزم، ری، نیشابور و خراسان، هنگام غروب محاذی چشم چپ خود قرار می‌دهند. (غایة المرام، ج ۱، ص ۱۲۸.)
(۱) فرهنگ بزرگ سخن؛
(۲) بحار الانوار؛
(۳) شرح تبصرة المتعلمین؛
(۴) توضیح المسائل مراجع؛
(۵) جواهر الکلام؛
(۶) کتاب المکاسب؛
(۷) تذکرة الفقهاء؛
(۸) ذکری الشیعة؛
(۹) النهایة (ابن اثیر) و لسان العرب، واژه «صلب»؛
(۱۰) غایة المرام؛
