صَرَّة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَرَّة
صَرَّة: (امْرَأَتُهُ فِى صَرَّةٍ) واژه
«صَرَّة» از مادّه «
صرّ» (بر وزن شرّ)، در اصل به معناى بستن و به هم بستگى است، و به فرياد شديد و همچنين جمعيت متراكم نيز گفته مى‌شود،
چرا كه داراى شدت و به هم پيوستگى است.
(فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ) (در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه از خوشحالى و تعجّب فرياد مى‌كشيد، به صورت خود زد و گفت: « (آيا پسرى خواهم آورد با اين‌كه پيرزنى نازا هستم؟!».)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البيان مى‌گويد: كلمه صرة به معناى فرياد شديد است، و از صرير دروازه گرفته شده، كه هنگام باز و بسته شدن صدا مى‌كند، و اين كلمه در مورد جماعت هم به همين شكل استعمال مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «صَرَّة»، ص۳۳۳.
