• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صِبْغ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



صِبْغ:(وَ صِبْغٍ لِلْأَكِلِيْن)
«صِبْغ» در اصل، به معناى رنگ است، ولى از آن‌جا كه انسان به هنگام خوردن غذا معمولًا نان خود را با خورشى كه مى‌خورد رنگين مى‌كند، به تمام انواع نان خورش‌ها، «صِبْغ» گفته شده است. به هر حال، كلمه‌ «صِبْغ»، ممكن است اشاره به همان روغن زيتون باشد كه با نان مى‌خوردند، و يا انواع نان خورش‌ها كه از درختان ديگر استفاده مى‌كردند.



(وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِن طُورِ سَيْنَاء تَنبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ لِّلْآكِلِينَ) (و نيز درختى را كه از طور سینا مى‌رويد (درخت زيتون‌)، و از آن روغن و «نان خورش» براى خورندگان فراهم مى‌گردد آفريديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله عطف است بر جنات، يعنى ما با آن باران جنات و باغ‌هايى رويانيديم و نيز درختى كه در طور سينا است و از ثمره آن روغن به دست مى‌آيد- كه مراد از آيه، درخت زيتون است. و جمله (تنبت بالدهن) يعنى ميوه‌اى مى‌دهد كه در آن روغن هست، و (صبغ للآكلين) يعنى مى‌روياند صبغى براى خورندگان. و صبغ - به كسره صاد و سكون باء- به معناى خورش است، و اگر در بين همه درختان زيتون را نام برد، به خاطر عجيب بودن اين درخت است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۲۰.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۲۴۲.    
۳. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۲۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۴۳.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۳.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۴۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۶۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «صِبْغ»، ص۳۳۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مؤمنون | لغات قرآن




جعبه ابزار