ظن متعارف، به معنای ظن به حکم شرعی و یا موضوعی است که حکم شرعی دارد و از راهها و اسباب متعارف و مورد قبول شرع برای مکلف حاصل میشود. نوع مردم و عقلای عالم معمولاً از راههای متعارف به امری ظن پیدا میکنند، مانند: ظن حاصل از خبر واحد یا ظواهر کتاب یا اجماع منقول.