ظهور تصدیقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظهور بیان‌گر مراد استعمالى یا جدّى
متکلم را ظهور تصدیقی می‌گویند.
ظهور تصدیقی، ظهورى است که مراد ـ استعمالى یا جدى ـ گوینده سخن را آشکار می‌کند.
هر کلامى داراى سه ظهور است:
۱ـ ظهور تصوری: به معناى انسباق یک معنا به
ذهن مخاطب، که از
وضع نشأت گرفته و
اراده متکلم در انعقاد آن دخالت ندارد.
۲ـ ظهور تصدیقى اولی: به معناى ظهور حال
متکلم بر خطور دادن و احضار معنا به وسیله
لفظ در ذهن مخاطب.
۳ـ ظهور تصدیقى ثانوی: به معناى تعلق
اراده جدى متکلم به معنایى که به ذهن مخاطب، خطور کرده است.
بنابراین، ظهور تصدیقى بر دو قسم است : قسم اول بر مراد استعمالى متکلم و قسم دوم بر مراد جدّى وى دلالت می‌کند.
مرحوم "
مظفر " تقسیم ظهور تصدیقى را به اولى و ثانوى نمى‌پذیرد.
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۳۵.
ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فى اسلوبها الثانى، ج۲، ص۱۵۳.
صدر، محمد باقر، دروس فى علم الاصول، ج۲، ص۱۸۳.
نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۵۲۹.
صدر، محمد باقر، بحوث فى علم الاصول، ج۷، ص۱۷۴.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص۲۸۱.
صدر، محمد باقر، دروس فى علم الاصول، ج۱، ص۳۰۲.
حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولى، ص۷۲۴.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
