ظهور وضعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظهور بر آمده از کلام به واسطه
وضع را ظهور وضعی می‌گویند.
ظهور وضعی، مقابل
ظهور اطلاقی بوده و منشأ آن
وضع و
لغت است، مانند: ظهور
الفاظ عموم در مفهوم شمول و فراگیری.
نشانه این ظهور آن است که برای همه کسانی که به لغت آشنایی کامل دارند، به محض شنیدن لفظ، پدیدار می‌گردد و هیچ گونه انصراف و یا انس ذهنی درآن دخالت ندارد.
از ویژگی‌های این ظهور، حجیت آن است، زیرا قدر متیقن حجیت ظواهر، ظهور وضعی است، به شرط آن که متکلم قرینه‌ای خلاف آن اقامه نکند.
مشهور
اصولیون، ظهوری را که مستند آن
وضع باشد، در
تعارض با ظهوری که مستند آن اطلاق باشد، مقدم می‌دانند.
نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۵۳۶.
صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۲، ص۱۴۶.
خمینی، مصطفی، تحریرات فی الاصول، ج۲، ص۳۸۵.
مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۴۲.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
