• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عادیات (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




عاديات
عاديات:(وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً)
«عاديات» جمع‌ «عادية» از مادّه‌ «عَدْو» (بر وزن صبر) در اصل، به معناى گذشتن و جدا شدن است، خواه قلباً بوده باشد، كه آن را «عداوت» گويند، و يا در حركت خارجى، كه آن را «عدو» (دويدن) مى‌خوانند، و گاه در معاملات، كه آن را «عدوان» مى‌نامند، و در اين‌جا منظور همان دويدن با سرعت است.



(وَ الْعَادِيَاتِ ضَبْحًا) (سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه عاديات از مصدر عدو است، كه به معناى دويدن به سرعت است، و كلمه ضبح به معناى صوتى است كه از نفس نفس زدن اسبان در حين دويدن شنيده مى‌شود، و آن‌چه معهود در ذهن همه و معروف در بين اهل لسان است، اين است كه اين كلمه در خصوص اسبان به كار مى‌رود. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۵۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۸۳.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۶۴.    
۵. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۹۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۰۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عادیات»، ص۳۶۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره عادیات | لغات قرآن




جعبه ابزار