عام و خاص
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اصطلاح جامع مباحث مشترک و اختصاصی هر یک از
عام و
خاص را عام و خاص می‌گویند.
عام، در لغت به معنای شامل شدن و فراگیری، و
خاص، به معنای ویژه بودن و عدم فراگیری است.
درباره علت به وجود آمدن اصطلاح عام و خاص چنین گفته شده است:
۱ ـ سیره عالمان
اصولی این است که مباحث عام و مباحث خاص را زیر نام " عام و خاص" می‌آورند.
۲ ـ وجود بحث‌های مشترک نیز علتی دیگر برای اخذ اصطلاح " عام و خاص" به شمار می‌آید.
۳ ـ با اخذ این اصطلاح، می‌توان به بسیاری از اصطلاح‌ها، نظم منطقی بخشید؛ برای مثال، اصطلاح
عام،
خاص،
عام و خاص مطلق، و
عام و خاص من وجه را می‌توان به عنوان زیر مجموعه آن قرار داد و نظم منطقی میان مباحث آنها برقرار نمود.
سبزواری، عبدالاعلی، تهذیب الاصول، ج۱، ص۱۲۳.
صاحب معالم، حسن بن زین الدین، معالم الدین و ملاذ المجتهدین، ص۱۰۱.
مشکینی، علی، تحریر المعالم، ص۹۷.
نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۴۴۰.
علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۱۱۷.
میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج۱، ص۱۹۲.
زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۱۹۵.
محمدی، ابو الحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۸۲.
شهیدثانی، زین الدین بن علی، تمهید القواعد، ص۱۴۷.
آخوندخراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۵۲.
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۸، ص۸۸-۸۹.
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ج۸، ص۱۰۳.
سبحانی، جعفر، الموجزفی اصول الفقه، ج۱,۲، ص۱۸۵.
مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۱۷۲-۱۷۶.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
