عبادت به معنای اخص
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اعمال مشروط به
امتثالِ به
قصد قربت را عبادت به معنای اخص میگویند.
عبادت به معنای اخص، مقابل
عبادت به معنای اعم بوده و عبارت است از اعمال و افعالی که فقط باید به قصد " تقرب الی الله تعالی " انجام شود؛ یعنی شرط صحت آنها و سقوط امرشان، امتثال با قصد قربت است و در غیر این صورت، امر آنها امتثال نگردیده و ساقط نمیشود و سبب
اشتغال ذمه مکلف به اعاده و یا
قضا میگردد، مانند:
نماز و
روزه.
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۱.
مكارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج۱، ص۶۰۵.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۳۲۱.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی