عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالرحمن بن عبدالله ارْحَبی یکی از
شهدای کربلا است.
نام وی عبدالرحمن کدری
و عبدالرحمن بن عبدالله ارْحَبی
و عبدالرحمن بن عبید ارحبی
آمده است. ارْحَبى منسوب به ارْحَبْ، تیره اى از همدان است.
عبدالرحمن، از
تابعین و مردی
شجاع و کاردان و فصیح بود.
به گفته برخی از
مورخین، وی و چند تن دیگر در دوازدهم
ماه مبارک رمضان سال ۶۰ ه. ق با حدود صد و پنجاه دعوتنامه ( پنجاه نامه
پنجاه و سه نامه
) که از طرف یک یا دو یا چهار نفر بود عازم
مکه گردید.
ولی برخی دیگر گفته اند: عبدالرحمن و بیش از ۱۵۰ نفر دیگر از
کوفه به سمت
مکه روانه شده و به خدمت
امام حسین علیه السلام رسیدند و با هر کدام دو یا سه یا چهار نامه بود.
در پی ارسال نامه های فراوان مردم
کوفه به
اباعبدالله الحسین علیه السلام، عبدالرحمن و
قیس بن مسهر صیداوی و
عمارة بن عبدسلولی به فرمان آن حضرت با
مسلم علیه السلام راهی
کوفه شد؛
و پس از
شهادت حضرت مسلم علیه السلام به خدمت امام علیه السلام برگشت.
در روز
عاشورا با کسب اجازه از
سیدالشهدا به میدان شتافت؛
و در حمله نخست به شرف شهادت نایل گشت.
او در حال نبرد چنین
رجز میخواند:
انّی لِمَنْ یُنْکِرنی ابْنُ الکدن • إنّی عَلی دینِ حُسَینٍ وَحَسَنْ
کسی که مرا انکار میکند
[۱۲] من فرزند کدن هستم و دینم دین
حسین و
حسن است.
برخى از متأخرین بدون استناد به مأخذى
رجز ذیل را به عبدالرحمن نسبت داده اند:
صبراً على الاسیافِ وَالاسِنَّة • صبراً علیها لدخول الجنّة
برخی دیگر نیز به نقل از
مناقب به بیت فوق چنین افزوده اند:
و حُورِ عَيْنٍ ناعِماتٍ هُنَّهْ • یا نَفْسُ لِلرّاحةِ فَاجْهِدَنَّهْ
وفى طلابِ الخیرِ فَارْغِبَنَّهْ
مؤلف «
دائرة المعارف الحسینیه» مى گوید: سماوى اوّلین كسى است كه به اشتباه
رجز فوق را به عبدالرحمن نسبت داده و چنین مطلبى در منابع اصلى وجود ندارد.
در
زیارت ناحیه مقدسه امام علیه السلام از وی چنین یاد شده است: «السَّلامُ عَلی عَبدِ الرَّحمنِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ بْنِ الْکِدِرِ ألْأَرْحَبی.»
جمعی از نویسندگان ، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا،ص۲۱۳-۲۱۴.
