عشار (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِشار (بكسر عین) جمع عُشَراء، یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای شتر آبستن است.
عِشار (بكسر اول) جمع عُشَراء است.
اهل لغت گفته‌اند: عُشَراء ناقه‌ايست كه در دهمين يا هشتمين ماه حاملگى است و يا مطلق شتر آبستن است.
(وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ. وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ) و چون
آیه درباره
قیامت است گفته‌اند: يعنى: آنگاه كه شتران آبستن (مورد علاقه
عرب) رها كرده شوند.
ولى بنظر من مراد از عشار مطلق
حامله است، نه شتران و مراد از
(عُطِّلَتْ) خالى بودن است. در كتاب معاد از نظر قرآن و علم
چنين نوشته‌ام:
ابن اثیر در
نهایه گويد: عشراء شترى را گويند كه ده ماه از حاملگى آن گذشته باشد.
سپس اين كلمه عموميت يافت بهر حامله عشراء گفته شد، جمع آن عشار است. صاحب
قاموس گفته: تعطيل بمعنى تفريغ و خالى كردن است بنا بر اين اگر گوئيم فلان اداره تعطيل شد يعنى از كارمندان خالى گرديد.
در آيه ديگر در خصوص قيامت آمده:
(وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها)،
يعنى: «آنروز هر باردار بار خود را ميگذارد». و در آيه ديگر هست:
(إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً)،
على هذا ظاهر آنست كه مراد از
(وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ) خالى شدن حامله‌ها و گسيختن ذرّات موجودات از همديگر است تا ذره‌اى در بطن ذره‌اى نماند.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عشار"، ج۵، ص۲.
