• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عشّار

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


عَشّار به معنای فرد باج خواه می باشد.


در گذشته عشّار به کسی می‌گفتند که به دستور حاکم ستمگر بابت عوارض و مالیات ورود کالاهای بازرگانان به مرزها و شهرها، ده یک آن اموال را از آنان دریافت می‌کرد.
[۱] مجمع البحرین، واژه «عشر».
[۲] مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۴، ص۲۵۴۱- ۲۵۴۵.


عنوان یاد شده در روایات آمده و به مناسبت در برخی ابواب فقهی، مانند تجارت به کار رفته است.

عشّاری حرام است و عشّار بر حسب آنچه در روایات آمده ملعون
[۳] وسائل الشیعة، ج۸، ص۳۹۰.    
و از جمله کسانی است که دعایشان مستجاب نمی‌شود.
[۴] وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۳۱۵.


داد و ستد و کسب و کار با مال کسی که از حرام پرهیز نمی‌کند، از قبیل عشّار، مکروه است
[۵] مجمع الفائدة، ج۸، ص۲۰.    
[۶] مستند الشیعة، ج۱۴، ص۵۹.    
مگر آنکه معلوم باشد عین مالی که با آن معامله صورت می‌گیرد، به ستم گرفته شده است که در این صورت، معامله حرام و باطل است.
[۷] الجامع للشرائع، ص۲۵۹.    


۱. ↑ مجمع البحرین، واژه «عشر».
۲. ↑ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۴، ص۲۵۴۱- ۲۵۴۵.
۳. ↑ وسائل الشیعة، ج۸، ص۳۹۰.    
۴. ↑ وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۳۱۵.
۵. ↑ مجمع الفائدة، ج۸، ص۲۰.    
۶. ↑ مستند الشیعة، ج۱۴، ص۵۹.    
۷. ↑ الجامع للشرائع، ص۲۵۹.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۳۸۷، برگرفته از مقاله«عشّار».    



جعبه ابزار