• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عشیر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: رفیق.

عَشِیر (به فتح عین و کسر شین) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای معاشر و رفیق است.


عشير: معاشر و رفیق است.
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۷.    
[۳] طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۵.    


(لَبِئْسَ الْمَوْلى‌ وَ لَبِئْسَ‌ الْعَشِيرُ)،
[۴] حج/سوره۲۲، آیه۱۳.    
«البته بد مولى و بد همدم و رفيقى است».

عشير بمعنى يك دهم نيز آمده ولى در قرآن مجید بكار نرفته است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۷.    
۳. ↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۵.    
۴. ↑ حج/سوره۲۲، آیه۱۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عشیر"، ج۵، ص۱.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار