عشیره (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَشِيرَه (به فتح عین و کسر شین) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای
خانواده است.
عَشِيرَه:
خانواده است.
راغب گويد: عشيره اهل رجل و خانواده اوست كه بوسيله آنها زياد ميشود و براى او بمنزله عدد كامل ميشوند كه
عشره عدد كامل است ديگران آنرا اقوام نزديك پدرى يا
قبیله گفته‌اند، «عَشِيرَةُ الرَّجُلِ بَنُو أَبِيهِ الْأَدْنَوْنَ أَوْ قَبِيلَتُهُ».
(وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ).
بايد دانست كه پدران و فرزندان و برادران داخل در عشيره نيستند بقرينه
(قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ ...)،
مگر آنكه گفته شود عَشِيرَتُكُمْ ذكر
عامّ بعد از
خاص است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عشیره"، ج۵، ص۱.
