عطف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِطْف (به کسر عین و سکون طاء) یکی از مفردات در
قرآن کریم، که به صورت
(ثانِيَ عِطْفِهِ) به کار رفته و به معنای اعراض شخص از چیزی است.
عِطْف: (بر وزن عِلْم) جانب و طرف است.
در لغت آمده: «عِطْفَا الرَّجُلِ: جَانِبَاهُ» دو طرف مرد از
شانه تا
زانو و چون كسى از چيزى اعراض كند گويند: «ثَنَى عِطْفَهُ: أَعْرَضَ وَ جَفَا».
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ • ثانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ) «بعضى از مردم درباره
خدا مجادله ميكنند بى‌آنكه دانشى و هدايتى و كتابى روشن داشته باشد، متكبرانه ميخواهد مردم را از راه خدا گمراه گرداند».
درباره
آیه در «
ثنی» توضيح داده شده است.
اين كلمه بيشتر از يكبار در
کلام اللَّه نيامده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عطف"، ج۵، ص۱۶.
