علا (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَلا و
عَلاء از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای بلندى و برترى و رفعت شأن است.
عَلا: عُلْو (بر وزن قُفْل) بلندى است.
عَلاء: برترى و رفعت شأن است.
عَلا، از نَصَرَ يَنْصُرُ آيد مثل «عَلَا الشَّىْ‌ءُ وَ النَّهارُ يَعْلُوا عُلُوّاً: ارْتَفَعَ».
عَلاء، از باب عَلِمَ يَعْلَمُ آيد «عَلى فُلَانٌ فِى المَكارِمِ يَعْلى عَلاءً: شَرُفَ».
اين خلاصه فرق آندو است و گرنه در جاى همديگر نيز بكار ميروند.
علو بمناسبت معنى اولى در قهر و غلبه و تكبّر نيز استعمال ميشود:
(إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ)،
«آنگاه هر
خدا مخلوق خويش تصاحب ميكرد و يكى بر ديگرى غلبه و برترى ميكرد».
(إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً)،
«
فرعون در زمين طغيان كرد و
ظلم پيشه گرفت و مردم آنرا فرقه‌ها كرد».
(وَ لِيُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبِيراً)،
«و تا هلاك كنند آنچه را كه غلبه كردند هلاك وحشتناكى».
(لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَ عُلُوًّا كَبِيراً)،
«حتما حتما دو بار در زمين
فساد و طغيان بزرگ ميكنيد».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "علا"، ج۵، ص۳۶.
