علی-به فتح عین و کسر لام (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَلِىّ یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای بسيار برتر و بسيار رفيع القدر است.
عَلِىّ: بسيار برتر و بسيار رفيع القدر است. و آن
صيغه مبالغه است.
عَلِىّ جمعا يازده بار در
قرآن مجيد آمده است.
هشت بار در وصف
خداى تعالى، مثل:
(وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُ الْعَظِيمُ).
يكدفعه درباره قرآن:
(وَ إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتابِ لَدَيْنا لَعَلِيٌ حَكِيمٌ).
و يكبار در وصف نام نيك يا
شريعت پيامبران:
(وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا).
و يكبار درباره مكان
ادريس (علیه‌السّلام):
(إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا • وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا)،
درباره اين آيه در «درس-
ادريس» صحبت شده است.
اهل لغت آنرا در علوّ مقام و علوّ مكان هر دو گفته‌اند ولى ظهور همه آيات در علوّ مقام است، غير از
آيه فوق.
راغب گفته: معنى هُوَ الْعَلِيُ الْكَبِيرُ آنست كه برتر است از اينكه وصف واصفين بلكه علم عارفين باو احاطه كند.
در
مجمع آمده: علىّ در اصل از علوّ است؛ خداى سبحان بوسيله اقتدار و نفوذ سلطان برتر و بالاتر است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "علی"، ج۵، ص۳۸.
